สวัสดีลูกรัก วันนี้ครบ5เดือนที่คุณแม่ไม่ได้มาup blog และวันนี้ หนูน้อยของแม่ก็อายุครบ5เดือนแล้ว หนูมีพัฒนาการที่ดี เป็นเด็กแข็งแรง อารมณ์ดี ยิ้มเก่ง เลี้ยงง่าย เป็นที่รักของทุกคน
คุณแม่ขอย้อนไปวันที่คลอดหนู คุณแม่ยังจำความรู้สึกได้ดี เช้าวันนั้น ตื่นแต่เช้ามากินเบอเกอร์ กินไม่ค่อยลง แล้วก็ไปup blog แล้วก็เตรียมตัวไป รพ. ,,ไปถึงเข้าห้องรอคลอด กรอกเอกสาร ,,ถามว่ากลัวมั้ย? กังวลใจมั้ย? ตอบเลยว่ามาก-“- แต่ให้ทำไงล่ะ มันถึงเวลาแล้วนี่หน่า ถ้าแม่ไม่ยอมเจ็บ ถ้าแม่ไม่ยอมทน แม่จะได้เห็นหน้ามิคกี้ได้ยังไง,, คุณพยาบาลให้แม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ขึ้นเตียงรอคลอด แล้วก็ซาวด์ฟังเสียงหนู แล้วก็มาโกนขน บริเวณที่ต้องกรีด,, แล้วจากนั้นคุณพยาบาลก็ให้แม่นอนบนเตียงแล้วเข็นเข้าห้องผ่าตัด พยาบาลถามกลัวมั้ย แม่ตอบว่า”มาก” พยาบาลหัวเราะกันใหญ่(แต่แม่ไม่ขำ-“-) ระหว่างนั้นแม่นึกถึงทำคุณตาที่บอกให้แม่ท่องอิติปิโส แม่ก็ท่องให้ใจสงบ แต่ความกลัวทุกสิ่งอย่างมันครอบงำ ท่องถูกบ้างผิดบ้าง ,,คุณพยาบาลพาแม่เข็นเข้าห้องผ่าตัด ห้องนี้แสงไฟสว่างมาก (เหมือนในซีรี่ย์เกาหลีเลย) แล้วก็ยกแม่ขึ้นเตียงผ่าตัด หมอมาฉีดยาบล็อคหลังให้แม่ ระหว่างรอยาออกฤทธิ์ก็เอาเข็มมาจิ้มตามตัวแม่ว่ายังรู้สึกอยู่มั้ย ชารึยัง สักพักหมอบอกว่าจะชาจนถึงหน้าอกนะ เพราะน้องอยู่สูง แม่ตอนตรึงแขน ใส่ออกซิเจน แม่กลัวมาก แต่แม่ก็ต้องข่มไว้ สักพักแม่ได้ยินเสียงว่าจะเริ่มผ่าแล้ว แม่รู้สึกว่าคนมาป้วนเปี้ยนแถวๆท้องแม่ แต่แม่ไม่เห็นใครเลย แม่ก็ท่องอิติปิโส ไปเรื่อยๆ นับผิดนับถูกว่ากี่จบแล้ว สักพักแม่ก็รู้สึกหายใจไม่ออก หายใจไม่เข้า เวียนหัว จะอ้วก รู้สึกไม่ไหวแล้ว เลยบอกหมอ หมอบอกให้แม่ใจเย็นๆหายใจลึกๆ แม่บอกแม่จะอ้วก หมอบอกไม่อ้วกหรอก หายใจลึกๆ (นั่นคือผลข้างเคียงของยา) สักพักแม่ก็รู้สึกแบบมีคนกระชากอะไรแรงๆจนเหมือนตัวแม่สะเทือน,, ใช่,, หมอดึงมิคกี้ออกมา หมอดมยาที่อยู่กับแม่บนหัวแม่บอกว่า เรียบร้อยแล้วคะ สักพักเสียงพยาบาลโวยวายๆเกิด12.52 ,,เกิด12.52,,เกิด12.52 ,, เสียงลูกร้องไห้จ้า,,ไปตามพ่อเด็กมา แม่ได้ยินแบบนั้น,, เสียงพยาบาลอีกคนบอกว่าโอ้โหตัวใหญ่จัง เสียงดังด้วย,, วินาทีนั้นจู่น้ำตาแม่ก็ไหลออกมา แม่พยายามจะบังคับ ฝืนตัวเองว่าอย่าไหล มันโล่งบอกไม่ถูก หนูปลอดภัยแล้ว อีกไม่กี่วินาที เราจะได้เจอหน้ากันแล้วนะ แล้วพยาบาลก็อุ้มมิคกี้มาคุณพ่อก็มา เราถ่ายรูปร่วมกันใบแรก แม่มองหน้าหนู ทำไมหนูตัวซีดขาวแบบนี้ ทำไมหนูหน้าแปลกจัง แล้วคุณพ่อกับหนูก็ออกไป คุณหมอก็เย็บแผลให้แม่ต่อ แม่ออกจากห้องผ่าตัด มานอนรอดูอาการ ท่อนล่างแม่ยังคงไม่มีความรู้สึก มันอึดอัด นอนอยู่คนเดียว มีพยาบาลเดินไปมาบ้าง มี พนง.มาทำความสะอาดพื้นบ้าง สักพักพยาบาลก็เข็นแม่ไปยังห้องพัก แม่เจอคุณพ่อ ลุงแอ้ม ป้าคีย์ (ขอบคุณนะ) อาการต่อมาคืออาการคัน คันไปหมด คันทั้งตัว คุณพยาบาลต้องให้ยาแก้คัน ,,ประมาณ6โมง พยาบาลพาหนูมาหาแม่ที่ห้อง หนูซีดๆขาวๆ พยาบาลให้หนูมานอนบนอกคุณแม่ แม่ชอบมือเล็กๆของหนูจัง มันน่ารัก เราจะจับมือกันแบบนี้ตลอดไปนะลูก เราจะกอดกันแบบนี้ตลอดไปนะลูก คืนวันนั้นพยาบาลมาหนูมากินนมจากเต้าแม่ แม่มีน้ำนมไม่มาก หลังจากหนูกลับห้องไปแล้ว พยาบาลมาประคม นวด เค้นให้น้ำนมออก ปวด ทรมานมากลูกเอ้ยยย
วันที่สองหลังจากคลอด หมอใ้ห้แม่ลุกเดิน แม่พยายาม แม่เจ็บมาก แต่แม่ก็บอกกับตัวเองว่าต้องอดทนนะ เพราะถ้าเราอ่อนแอใครจะดูแลลูกแล้วก็ฮึดสู้ ลุกขึ้นยืน มันเจ็บปวด รวดร้าวมาก แต่มันก็ผ่านมาได้ เพราะคำว่าเพื่อลูก นี่หล่ะ
กลับบ้านวันแรก หนูนั่งcar seatออกจาก รพ. กลับมาถึงบ้าน พ่อกับแม่ ก็จัดสถานที่กันใหญ่เราจับหนูไว้บนรถเข็นให้หนูนอน พ่อรีบถูบ้าน เอาที่นอนมากางให้หนูนอน ตกกลางคืนแม่อยากจะกดอ๊อดเรียกพยาบาลให้มาช่วยซะจริงๆ หนูร้องทั้งคืน พ่อขับรถออกไปซื้อนมผงที่7-11มาให้หนูตอนตี3 มาป้อนนมหนูโดยใช้แก้ว หนูยอมกินโดยดี แล้วมันก็ผ่านไป
ถ้าแม่พิมพ์เหตุการณ์แต่ละวัน blogมันคงยาวมาก เอาคร่าวๆเนอะ(นี่แม่ก็แอบพิมพ์ตอนหนูหลับอยู่บนอกแม่)
ช่วงเดือนแรก มันเป็นความทรมานมาก แม่ร้องไห้หลายต่อหลายครั้ง ให้นมลูก น้ำนมก็น้อย ลูกเข้าเต้าก็เจ็บหัวนม หัวนมแตก เกร็งปวดไหล่ ปวดหลัง ไปปรึกษาหมอปูนำ คุณหมอให้ไปคลินิคนมแม่ คุณแม่ไปอยู่2ครั้ง ดีนะ แม่ชอบ 🙂 ปัญหาต่อมาคือ พ่อกับแม่กังวลเรื่องเรารู้สึกว่าหนูตาเหลืองตัวเหลืองนิดหน่อย ก็ไปหาหมอเจาะเลือด หมอบอกหนูปกติ หนูเลยเจ็บตัวฟรีเพราะความนอยด์ของพ่อกับแม่
หนูหาหมอที่ รพ.รามา อยู่2ครั้ง ก็ย้ายมาหาที่วิภาวดี คุณหมอปิยวดี ใจดีมาก คุณแม่ชอบ,,อ่อ ปัญหาอีกอย่างของหนูคือ เรืองผื่นที่ขึ้นตามหน้า และข้อพับ หนูหาหมอมา3หมอ เปลี่ยนยาเปลี่ยนครีมไปหลายยี่ห้อ จน4เดือนหนูก็ยังไม่หาย แม่งดอาหารไปหลายชนิด อดกินนม อดกินเบเกอรี่ คุณหมอปิยวดี เลยแนะนำให้ทำskin test หนูtestสารไป11ชนิด สงสารลูกจัง เรื่องนี้ไว้คุณแม่ค่อยมาreviewให้ฟังอีกครั้งดีกว่า,,
แล้วหนูก็มีปัญหาเรื่องไขมันบนหัวที่จน4เดือนถึงจะหลุดออกหมด ก็หมอปิยวดีอีกเช่นกันให้ทาน้ำมันมะกอก รอให้นิ่มแล้วถูออก,, ปัญหาของหนูยังไม่หมดแค่นี้ เรื่องกินนมแล้วอ้วกออกมา over feeding พักหลังๆหนูดีขึ้นเยอะแล้ว แต่อาการนั้นก็ยังคงมีอยู่บ้าง
ตอนนี้ในวันที่หนูครบ5เดือน ,,มิคกี้ให้ประสบการณ์แปลกใหม่กับพ่อและแม่,,คุณพ่อบ้าshopping เสื้อผ้าให้มิคกี้มาก,, กางเกงยีนส์คุณพ่อตัวนึง ใส่จนขาด ตัวละ2-3พัน ยังไม่ค่อยจะยอมซื้อ แต่เสื้อผ้าหนูหมดครั้งละ4-5พัน หยิบไม่คิด(เม้าท์คุณป่าป๊า) ของเล่นเสริมสร้างพัฒนาการ มิคกี้มีหมด สั่งตรงจากอเมริกา ของใช้มิคกี้ต้องพร้อม,, คุณพ่อทำการบ้านมาดีมาก เตรียมทุกอย่างไว้ให้หนู คุณพ่อรักมิคกี้กับคุณแม่มากนะ คุณพ่อทำงานบ้านเพื่อที่จะให้คุณแม่ไม่เหนื่อย คุณพ่อกล่อมมิคกี้เวลาจะเข้านอน คุณพ่อยอมให้มิคกี้นอนบนแขนไม่ยอมวางบนที่นอนเพราะกลัวลูกตื่น คุณพ่อหาของที่ดีที่สุดให้หนูเท่าที่กำลังของเราจะให้ลูกได้ 🙂
วันนี้ก็5เดือนแล้ว ขอให้หนูเป็นเด็กดี มีพัฒนาการที่ดี สุขภาพสมบูรณ์ แข็งแรง เป็นที่รักของคุณตา คุณยาย คุณปู่ คุณย่า คุณป้า คุณน้า คุณอา ฯลฯ เป็นที่รักของทุกๆคนนะลูก ไว้วันหลังว่างๆคุณแม่จะแอบมาup blogใหม่นะ 🙂
